Ελεγείο της μοναξιάς

  Alfred Kubin (1877-1959)

III

Έχω καιρό.  Έχω καιρό.
Ο δείχτης των δευτερολέπτων γυρίζει τόσο αργά, το μάτι μου
         δεν μπορεί να τον περιμένει
Ο ήλιος του αιώνα γυρίζει τόσο αργά, ο ίσκιος μου δεν μπορεί
          να τον περιμένει
Ο ίσκιος μου φεύγει ολομόναχος χοροπηδάει δίχως εμένα
        ανεβαίνει στις γέφυρες ρίχνει κάτω τα δέντρα περνάει
        μέσ' απ' τους τοίχους
Ο ίσκιος μου φεύγει δίχως εμένα στην ανεμοδαρμένη γέφυρα
Ο ίσκιος μου ερωτοτροπεί με τη μητρόπολη
ήταν πάνω στον Αμαζόνιο σαν μεγάλο μπαομπάμπ
Ο ίσκιος μου γοργοδιαβαίνει

Περπατώ. Περπάτησα. Θα περπατήσω
απο το μαγαζί ως την προκυμαία, απο την προκυμαία
       στο μαγαζί
Το σκωτσέζικο κουστούμι μου έχει το χαλκοπράσινο χρώμα
       των φθινοπωρινών φύλλων
Ο φούρναρης πέθανε ενώ φούρνιζε μισοφέγγαρα
Η δεσποινίς Λευκή Πασχαλιά του 4ου ορόφου τρελλάθηκε
Ο καιρός χαλάει. Οι εικόνες σκουριάζουν. Οι πόρτες θρυμ-
       ματίζονται
Ο αδελφός είναι μόνος μέσα στην καταιγίδα
Το τραμ του γολγοθά είναι μόνο του στο υπόστεγό του
ο γάϊδαρος κλαίει μόνος στην Οδό Μικρών Πόνων
και σένα σ' αφήνω ν' αφανιστείς
είσε μονάχη, αγάπη μου, κι ονειρεύεσαι ένα λιβάδι της Ιταλίας
ενώ εγώ γράφω το ελεγείο της μοναξιάς

Περπατώ σαν τρελλός
έχω αργήσει φεύγοντας απ' το μαγαζί φεύγοντας απο
        την προκυμαία
όλα αυτά τα όνειρα για τη Μαδαγασκάρη έχουν πετάξει
όλα τα σύκα έπεσαν απο το δέντρο
η πέμπτη συμφωνία έφτασε κιόλας στο adagio


Yvan Goll
Ποίηματα (1920-1950)
Μτφρ. Ε.Χ Γονατάς

Επιθυμία

Επιθυμεί να καλλιεργεί
Ιδιαίτερα τα κίτρινα ρόδα
Και τις ελικοειδείς αστραπές
Να φροντίζει
Φανταστικά πουλιά
Με γυάλινα ράμφη
Που αποδιώχνουν τη νύχτα


Τάκης Βαρβιτσιώτης
Συλλογή Τα δώρα των μάγων

Are you receiving me

If your circles could be spirals
And your idols weren't machines
If you could pick up all the signals
And flash on where you've been
Maybe you don't feel it at all
It's your own fault, crawl boy crawl
If you could quit the miming
and try some different timing
You could get a chance to be free
Are you receiving me, it's the pilot's plea
Are you receiving me, close to insanity
Are you receiving me, recharge your battery (or are you out to lunch)
Are you receiving me
If your prayers could all be answered
and you were given time to pay
The chances would be so heavy
But you'd find a better way
Maybe you don't feel it at all
It's your own fault, crawl boy crawl
If you could quit the miming
and try some different timing
You could get a chance to be free
Are you receiving me, it's the pilot's plea
Are you receiving me, close to insanity
Are you receiving me, recharge your battery
Are you receiving me 

Golden Earring
Album: Moοntan (1973)

Τη νύχτα ονειρεύονται

Πρώτη Φωνή

(Πολύ σιγανά)

Για ν' αρχίσουμε απ' την αρχή.  Είναι άνοιξη.  Αφέγγαρη η νύχτα στη μικρή πόλη, χωρίς αστέρια, βιβλικά μαύρη.  Πέτρινοι σιωπηλοί δρόμοι και το δάσος καμπούρικο με τους ερωτευμένους, τους λαγούς, αθέατο κατεβαίνει κούτσα - κούτσα ως τη μαύρη - κορόμηλο, μαύρη - κοράκι, την ελαφροκυματούσα θάλασσα με τις ψαρόβαρκες.

Τα σπίτια είναι τυφλά σαν τους τυφλοπόντικες (αν κι αυτοί βλέπουν καλά τη νύχτα μεσ' απ' τις βελούδινες τρύπες τους, ξεμυτίζοντας), τυφλά σαν τον Καπετάν - Γάτο εκεί στη μέση κοντά στη βρύση και το ρολόι της πόλης, τα κατάκλειστα μαγαζιά, το Ίδρυμα Κοινής Ωφελείας μαυροφορεμένο στο σκοτάδι.  Η νανουρισμένη , βουβαμένη πολιτεία με τους ανθρώπους της κοιμάται τώρα.
Σ...σ...σ... τα μωρά κοιμούνται, οι γεωργοί, οι ψαράδες, οι έμποροι, οι συνταξιούχοι, ο τσαγκάρης κοιμάται, ο δάσκαλος, ο ταχυδρόμος, ο ταβερνιάρης, ο νεκροθάφτης, και η ζωηρή του χωριού, ο μέθυσος, η ράφτρα, ο παπάς, ο αστυνόμος, η γυναίκα με τα μύδια και τα παππίσια πόδια και οι ταχτικές νοικοκυρές.

Τα νέα κορίτσια στα μαλακά κρεβάτια γλιστρούν στ' όνειρό τους ως το δάσος που αντηχεί σαν εκκλησιαστικό όργανο, γλιστρούν με δαχτυλίδια και προικιά κι είναι οι πυγολαμπίδες που κρατούν την ουρά της νυφης.  Τ' αγόρια κάνουν πονηρά όνειρα, καβαλικεύουν τ' αδάμαστα άτια της νύχτας ή αλωνίζουν κουρσεμένες θάλασσες.  Ανθρακίτης τα σώματα των αλόγων κοιμισμένα στα λιβάδια, οι αγελάδες στους σταύλους, οι σκύλοι στις αυλές μ' υγρές μουσούδες.  Κι οι γάτες λαγοκοιμούνται στις γωνιές ή με πονηρές δρασκελιές, σαν αστραπή χώνονται στο σύννεφο το μοναδικό της στέγης.

Μπορείς ν' ακούσεις τη δροσούλα να πέφτει και την πόλη σε σιγή ν' ανασαίνει.  Μόνο τα δικά σου μάτια μένουν ανοιχτά και βλέπουν τη μαύρη πολιτεία βυθισμένη, τυλιγμένη σε ύπνο αργό.  Και μόνο εσύ μπορείς ν' ακούσεις την αόρατη πτώση των άστρων, τη θάλασσα στην πιο σκοτεινή της στιγμή, την πριν απ' την αυγή·

Απόσπασμα 

Dylan Thomas

"Κάτω απο το γαλατόδασος" (ένα έργο για φωνές)

Μτφρ. Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ

Τρία σχέδια πάνω σε τρεις στοχασμούς

Aπο το blog της Utopia

Επισκέψεις στο σπίτι του Ε. Χ. Γονατά

Πολλά λουλούδια, πολλοί στήμονες, πολλές ρίζες βαλσαμώθηκαν και μέσα σε πολύχρωμες βελουδένιες θήκες, πίσω απο παχιά κρύσταλλα, θαμπώνουν τους επισκέπτες του μουσειου

Απο την "Κρύπτη"

Ο κόσμος του, ένας κόσμος μαγικός, οργιαστικός, γεμάτος μέλισσες, χρυσόμυγες, χρυσόψαρα, στέρνες, κύκνους και μηλάχλαδα. Ένας κόσμος της λεπτομέρειας, του πιο μικρού συμβάντος, της πλέον ανεπαίσθητης ανάσας, του ελαφρότατου τριγμού, που μοιάζει, ίσως, αφελής και αδιάφορος για τον μαθημένο σε άλλους ρυθμούς αναγνώστη, αλλά κρύβει μέσα στην πολυσημία και την άχρονη απροσδιοριστία του μια βαθιά τραγικότητα, μια συνεχή σπουδή θανάτου, η οποία διαπερνά υπογείως το έδαφος όλου, σχεδόν, του συγγραφικού του έργου. 

[Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Η ΑΥΓΗ λίγο μετά το θάνατο του Ε.Χ. Γονατά στις 25 Μαρτίου 2006]

Δείτε στο Παρασκήνιο το υπέροχο ντοκιμαντέρ της Εύας Στεφανή με τίτλο "Επισκέψεις στο σπίτι του Ε. Χ. Γονατά"

Σπείρα

The evolving journey in life