Απο εδώ

Κάτοχοι του χτες

Ξέρω πως έχασα τόσα πράγματα που δε θα μπορούσα να τα καταγράψω και αυτές οι απώλειες, τώρα, είναι ό,τι μου ανήκει. Ξέρω ότι έχασα το κίτρινο και το μαύρο και σκέφτομαι αυτά τα άπιαστα χρώματα όπως δεν τα σκέφτονται αυτοί που βλέπουν. Ο πατέρας μου πέθανε και πάντα στέκει στο πλευρό μου. Όποτε θέλω να μελετήσω στίχους του Σουίνμπερν, το κάνω, μου λένε, με τη φωνή του. Μόνο ό,τι έχει πεθάνει είναι δκό μας, μόνο αυτό που χάνουμε μας ανήκει. Το Ίλιον υπήρξε, όμως το Ίλιον παραμένει στο εξάμετρο που το θρηνεί. Το Ισραήλ υπήρξε όταν ήταν μια παμπάλαια νοσταλγία. Το κάθε ποίημα, με τον καιρό, είναι μια ελεγεία. Δικές μας είναι οι γυναίκες που μας άφησαν, και που δεν είναι δεμένες με τη βραδιάς την αγωνία και τους συναγερμούς και την τρομοκρατία της ελπίδας. Δεν υπάρχουν παράδεισοι άλλοι απο τους χαμένους παραδείσους.

Jorge Louis Borges

Η ιστορία της νύχτας και άλλα ποιήματα

Μτφρ. Δημήτρης Καλοκύρης

Περί προσώπου

Birdy's wife by Gelso Nero

Tι σκέφτεσαι;

Tι σκάβεις συνέχεια το πρόσωπό σου στον καθρέφτη;
όπως η μέρα φεύγει ή κάποτε
στη μνήμη ακούς τον ήχο των παρωχημένων.

Tόσα χρόνια περπατάς, ονειρεύεσαι στο ίδιο κορμί.
Στο ίδιο σκοτάδι τη νύχτα χωνεύεις. Mα απόψε,
τα σημάδια που ψάχνεις και βρίσκεις,
απ’ το πρόσωπο πέφτει ο ασβέστης
και το πρόσωπο τρίζει.

Τάκης Σινόπουλος
Συλλογή "Πέτρες"

Dust οι ξεχασμένοι

Thusly Spoken

Love me hard

Pull away/so many times

Often shadows felt

Τομεάρχης

Το στόμα μου θα είναι βάραθρο με θειάφι καφτό

Θα βρεις το στόμα μου κόλαση αποπλάνησης κι απόλαυσης

Οι άγγελοι του στόματός μου θα θρονιαστούν στην καρδιά σου

Οι στρατιώτες του στόματός μου θα σου επιτεθούν αιφνιδιαστικά

Οι παπάδες του στόματός μου θα λιβανίζουν την ομορφιά σου

Η ψυχή σου θα πάλλεται σαν μια περιοχή σεισμού

Τα μάτια σου θα έχουν τότε φορτωθεί όλον τον έρωτα

Της ανθρωπότητας συσσωρευμένον απο πρωτόγονα χρόνια

Το στόμα μου θα είναι μια στρατιά αντίπαλή σου

Μια απειθάρχητη στρατιά αλλάζοντας καθώς ένας

Ταχυδακτυλουργός το σχήμα και τον αριθμό της

Η ορχήστρα κι η χορωδία του στόματός μου θα ψάλλει

Την αγάπη μου θα σου τη μουρμουρίζει απο μακριά

Κι εγώ όρθιος με μάτια καρφωμένα στο χρονόμετρο

Θα ορμήσω για έφοδο

Guillaume Apollinaire

Ποιήματα

Μτφρ. Νίκος Σπάνιας

Fleetwood Mac - Come.mp3

 

Οδηγίες για το κούρδισμα του ρολογιού

Εκεί στο βάθος είναι ο θάνατος, αλλά μη φοβάστε. Κρατήστε το ρολόι με το ένα χέρι, πιάστε με τα δυό δάχτυλα την άκρη του ελατηρίου, θέστε το ελαφρά σε παλινδρομική κίνηση. Τώρα ξεκινάει μια νέα εποχή, τα δέντρα ξεδιπλώνουν τα φύλλα τους, οι βάρκες τρέχουν στις λεμβοδρομίες, ο χρόνος απο μόνος του ανοίγει σαν μια βεντάλια, κι απο μέσα αναβλύζουν ο αέρας, οι αύρες της γης, η σκιά μιας γυναίκας, το άρωμα του ψωμιού.
Τί παραπάνω θέλετε και περιμένετε? Βάλτε το αμέσως στον καρπό σας, αφήστε το να χτυπήσει ελεύθερα, μιμηθείτε το με πάθος. Ο φόβος σκουριάζει τους άξονες, κάθε πράγμα που μπόρεσε κι έγινε χειροπιαστό και που λησμονήθηκε αποσαρθρώνει τις φλέβες του ρολογιού, σαπίζοντας το κρύο αίμα των μικρών του ρουμπινιών. Κι εκεί στο βάθος είναι ο θάνατος εάν δεν τρέξουμε και φτάσουμε έγκαιρα και καταλαβαίνουμε ότι πια δεν έχει σημασία.


Julio Cortázar
"Ιστορίες των κρονόπιο και των φάμα", 1962

Ακούγοντας Eloy - mutiny (δεν ξέρω γιατί)