Εκεί στο βάθος είναι ο θάνατος, αλλά μη φοβάστε. Κρατήστε το ρολόι με το ένα χέρι, πιάστε με τα δυό δάχτυλα την άκρη του ελατηρίου, θέστε το ελαφρά σε παλινδρομική κίνηση. Τώρα ξεκινάει μια νέα εποχή, τα δέντρα ξεδιπλώνουν τα φύλλα τους, οι βάρκες τρέχουν στις λεμβοδρομίες, ο χρόνος απο μόνος του ανοίγει σαν μια βεντάλια, κι απο μέσα αναβλύζουν ο αέρας, οι αύρες της γης, η σκιά μιας γυναίκας, το άρωμα του ψωμιού.
Τί παραπάνω θέλετε και περιμένετε? Βάλτε το αμέσως στον καρπό σας, αφήστε το να χτυπήσει ελεύθερα, μιμηθείτε το με πάθος. Ο φόβος σκουριάζει τους άξονες, κάθε πράγμα που μπόρεσε κι έγινε χειροπιαστό και που λησμονήθηκε αποσαρθρώνει τις φλέβες του ρολογιού, σαπίζοντας το κρύο αίμα των μικρών του ρουμπινιών. Κι εκεί στο βάθος είναι ο θάνατος εάν δεν τρέξουμε και φτάσουμε έγκαιρα και καταλαβαίνουμε ότι πια δεν έχει σημασία.
Julio Cortázar
"Ιστορίες των κρονόπιο και των φάμα", 1962
Ακούγοντας Eloy - mutiny (δεν ξέρω γιατί)
Τί παραπάνω θέλετε και περιμένετε? Βάλτε το αμέσως στον καρπό σας, αφήστε το να χτυπήσει ελεύθερα, μιμηθείτε το με πάθος. Ο φόβος σκουριάζει τους άξονες, κάθε πράγμα που μπόρεσε κι έγινε χειροπιαστό και που λησμονήθηκε αποσαρθρώνει τις φλέβες του ρολογιού, σαπίζοντας το κρύο αίμα των μικρών του ρουμπινιών. Κι εκεί στο βάθος είναι ο θάνατος εάν δεν τρέξουμε και φτάσουμε έγκαιρα και καταλαβαίνουμε ότι πια δεν έχει σημασία.
Julio Cortázar
"Ιστορίες των κρονόπιο και των φάμα", 1962
Ακούγοντας Eloy - mutiny (δεν ξέρω γιατί)
