Τρέχω τρέχω τρέχω μέχρι να σωθεί η αναπνοή μου
αλίμονο σε μένα
ποτέ η αλήθεια, ποτέ η ανάπαυση.
"Ένιωσα τη ζωή στο στομάχι, κι η όσφρηση έγινε κάτι πίσω απο τα μάτια.
Στα ψηλά, τα σύννεφα πλέανε, αραιά, μέσα στο τίποτα, τυλιγμένα στον εαυτό τους, μέσα σ' ένα σταχτί που κατέρρεε σε ένα ψεύτικο λευκό. Η ατμόσφαιρα έμοιαζε με απειλή ενός δειλού ουρανού, σαν μια βροντή που δεν ακούγεται, που είναι απο αέρα"
