Survive

God,give me a reason to die,
God,give me a reason to fly away
I don`t need your angels
I don`t need your beauties
I just wanna survive...somewere...

(What does "survive" means in this world of pain?
whenever you look at the sky you don't see the sun, you don't see the stars...why?
Because all the money is on Earth... all the money is on Earth!)

God,give peace to the world
Drown all the money in ocean
I`ll be happy to see when I`ll die
Only water and sky

(What does "sky" means in this heaven of pain?
You don't see your friends, your parents...your dead friends...why?
Because they are too many dead people in heaven...God is generous...must really be a crush in there believe me!)

I don`t know what you mean when you say heaven
I don`t know what you mean when you say sky
But I need your angels
And I need your beauties

`Cause I want somewhere to...survive..."

Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου

...τα μάτια μας θα ζήσουνε και πέρα από το θάνατό μας

για να κλαίνε

φυσάει.

Tα μέγαρα ρίχνουν έναν ίσκιο βαρύ που σπάει τη ραχοκοκαλιά μας

τρέχουν οι δρόμοι λαχανιασμένοι

τα παράθυρα είναι τυφλά

φυσάει.

...φυσάει μες απ' τα τρύπια βρακιά των ανέργων

φυσάει

φυσάει μέσα στην οργισμένη καρδιά του λαού.

...τα χέρια τους είναι έτοιμα να σώσουνε τον κόσμο

είς τους αιώνας των αιώνων.

...ερχόμαστε

παραμερίστε

κατεβαίνουμε σαν μια χιονοστιβάδα που όσο κατηφορίζει μεγαλώνει.

Τάσος Λειβαδίτης και Ada Milea

Συνάντηση με τον Χρήστο Μπράβο

ΠΟΛΙΚΗ ΝΥΧΤΑ

Μάτι της αβύσσου. Κλείνει ματωμένο.
Σε κυκλώνουν νύχτα τα παλιά στοιχειά
ο πνιγμένος λάμνει σε νερά βαθιά-
μα το μυστικό της είν’ αλλού κρυμμένο.
Νυσταγμένη γάτα με βελούδο νύχι
λύσσαξε κι αφρίζει. Ποιός κανοναρχεί;
Τον ξεβράζει τώρα κόκκινη βροχή
και τυφλά ποντικια κατοικούν τα τείχη.
Νύχτα. Μη μιλήσεις άλλο για μετόχια.
Νύχτα. Κι ο πνιγμένος να σου στήνει βρόχια.


ΟΥΡΑΝΙΟ ΨΑΡΙ

Η σκοτεινή της μήτρα αναδεύει
και σάμπως μπάσταρδο κι απόψε σε ξερνά·
στον κύκνο σου λαιμό θηλιά περνά
το χέρι της Σειρήνας· και σε ζεύει.

Τα πόδια σου πριόνισε η προπέλα
κι όλη τη νύχτα αλυχτάς σκυλί λυτό·
πάλι θα λεν τη μάνα σου Λητώ
και τη σπασμένη κάμα σου Μαρκέλλα.

Σε ποιο λιμάνι τ’ ουρανού να σκάψω τάφο,
νὰ σε ρουφήξει ποια θεόρατη κοιλιά;
Θα πνίγεις στο σκοτάδι τα σκυλιά
κι εγώ απ’ τον πάτο της ζωής μου θα σου γράφω.



ΗΜΕΡΟΣ ΥΠΝΟΣ


Χιόνι σεντόνι τρυφερό για του φιδιού τον ύπνο.
Χιόνι και πένθιμο σκυλί βραχνός προφήτης.
Με νύχια παγωμένα ο λύκος κρύβεται.
Με φόβο οι ζωντανοί την πόρτα κλείνουν.
Κοιτάς απ’ το παράθυρο: Καπνίζουν τα πηγάδια.
Χιόνι· κι ανάψαν τη φωτιά στον κάτω κόσμο.
Ο κυνηγός στο πέρασμα το σπίρτο πίνει.
Τον λύκο, που εχύμηξε πίσω του, δεν τον βλέπει.
Νύχτα με πένθιμο σκυλί στον σάπιο φράχτη.
Κι οι πεθαμένοι ακούν· και περιμένουν.


ΑΣΤΡΑ

Καπνίζουν κ’ οι άγγελοι, είπε.
Άμα σηκώσετε τη νύχτα
το κεφάλι σας θα τις ιδείτε
τις κάφτρες των τσιγάρων τους.

Τι καφενείο Τι ουρανός
ντουμάνι και φτυσιές
κι αέρας σάπιος


(κι ο κάτω κόσμος
στάχτες κι αποτσίγαρα).

ΠΡΩΤΗ ΒΡΟΧΗ Η' ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ

Όταν χτυπά η βροχή στους τσίγκους
και σε τραβούν του ύπνου τα τελώνια
γλιστρούν στ’ άδειο πλακόστρωτο οι ίσκιοι
βρεμένοι ώς το κόκκαλο. Επιστρέφουν.
Τρυπώνουν στα ραγίσματα των τοίχων
ύστερα στα θεμέλια κατεβαίνουν·
βυθίζονται στου κόκορα το αίμα.
Όταν χτυπά η βροχή στους τσίγκους
και σε τραβούν του ύπνου τα τελώνια
έρχονται πίσω των σπιτιών οι πεθαμένοι·
σε γνώριμους βυθούς να ξεχειμάσουν.

Χρήστος Μπράβος (1948-1987)

Λιθογραφίες Ernst Barlach (1870-1938)

 

Ernst Haeckel - art in nature

Nothing is constant but change! All existence is a perpetual flux of “being and becoming!” That is the broad lesson of the evolution of the world.

Ernst Haeckel

Ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του με ένα σύμπαν πολύπλοκων μορφών είναι το “kunstformen der natur” (artforms of nature) το οποίο μπορείτε να δείτε ολόκληρο εδώ ενώ την ταινία μπορείτε να την κατεβάσετε εδώ

Ατέλειωτη Μελωδία

Επιφάνια

Στάθηκε λοιπόν μπροστά
με το πνευμόνι του διαμπερές
κι ένα μπουκάλι χωρίς πώμα
ή μέσα μήνυμα


με την αμηχανία του ακάλεστου
στο κατώφλι κυριακάτικα
όταν όλες οι κάβες έχουν κλείσει


«ρε Πάνο» του είπα, «από το χώμα έρχεσαι και μου μυρίζεις
σαν όταν έσκαβες χωράφια· ο ίδιος· κόπιασε».


Εκείνος δεν απάντησε- ούτε καν φαινόταν
να έχει καταλάβει· με κοίταζε αργά στο στήθος
σαν να ψάχνει τους υπότιτλους
κι έβγαζε ένα μαντήλι συνέχεια κόκκινο
σκουπίζοντας την ευφυΐα στάλα στάλα από το μέτωπο.


Δεν ήτανε γλώσσα ο Πάνος.
Δεν «τό ‘χε» που λεν οι γλωσσοπλάστες.
Σε μια μαύρη φωτογραφία ήτανε, χωμένος στο παλιό του ρούχο.


σημ: αυτό το ποίημα βγήκε με αναμμένο το αλάρμ
μόλις προσπέρασα έναν που σου έμοιαζε ρε Πάνο
ακίνητος στο αεράκι του αμπελώνα
με το πουκάμισό του καπνισμένο
λογάριαζε την αριθμητική των πουλιών.

Θοδωρής Ρακόπουλος
Φαγιούμ
Πηγές Τεφλόν, Poems, Ποιείν κ.α
Art Santiago Caruso

Ξημερώνει και Ανατροπή

ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ

Ξημερώνει...

Ώρα που οι εραστές,

επιστρέφουν στο σώμα τους

τραβώντας πάνω τους την ταφόπετρα.

ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Εσύ, ο κουβάς και το πηγάδι

ένας θεσμός

που πάει

από πατέρα σε παιδί-

μια βέβαιη για τη ζωή μας τάξη

εκτός

κι αν εμφανιστεί στο μεταξύ

κάποιος τρελός

που ρίχνεται

ο ίδιος στο πηγάδι. 

Ποίηση Χρίστος Λάσκαρης
Photos Nicholas Hughes

Η έκρηξη και η νύχτα

δραχμοποίηση

στην επικείμενη δραχμοποίηση του πάθους
το καθεστώς δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
δεν έχει υπολογίσει, βλέπεις,
ότι θα σε αρπάξω από τη μέση
και θα φυσήξω μέσα στο στόμα σου
όποια λέξη δεν έχει γραφτεί ακόμα.
η έκρηξη σου,
θα είναι μοιραία
για τους απαθείς.

η νύχτα θα είναι για πάντα βραχνή

υπάρχουν κάτι φορές
που μόλις βάζω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι
αρχίζω να ακούω χτύπους
στην αρχή νομίζω ότι είναι η εντύπωση μου
μετά νομίζω ότι είναι η καρδιά μου
μα πάντα στο τέλος
αποδεικνύεται
ότι είναι μια νύχτα που είχα φυλακίσει κάποτε στον τοίχο μου.


Ποίηση: Domianos (Combustions)

Θεωρητικές αυταπάτες ;

Απόσπασμα

Περνούν απο το μυαλό μου ιδέες παράλογες, που ωστόσο δεν κατορθώνω να τις απωθήσω σαν απολύτως παράλογες. Αναρωτιέμαι αν ο άνθρωπος που σκέφτεται αργά μέσα σ' ένα αμάξι που τρέχει με μεγάλη ταχύτητα, προχωρεί αργά ή γρήγορα. Αναρωτιέμαι αν είναι ίσες οι δύο ολόιδιες ταχύτητες με τις οποίες πέφτουν στη θάλασσα ο άνθρωπος που αυτοκτονεί κι αυτός που έχασε την ισορροπία του στην άκρη του γκρεμού. Αναρωτιέμαι αν είναι πράγματι σύγχρονες οι κινήσεις που εκτελώ στην ίδια χρονική διάρκεια όταν καπνίζω ένα τσιγάρο, γράφω τούτη τη σελίδα ή σκέφτομαι πράγματα σκοτεινά.
Για τις δύο ρόδες του ίδιου άξονα μπορούμε να υποθέσουμε πως πάντα η μία θα είναι πιο μπροστά απ' την άλλη, ακόμη και αν πρόκειται για κάποια ελάχιστη υποδιαίρεση του χιλιοστού. Ενα μικροσκόπιο θα υπερέβαλε αυτην τη διαφορά μέχρις ότου την εμφανίσει απίστευτη, αδύνατη θα λέγαμε, αν δεν ήταν πραγματική. Και πώς να μην έχει δίκιο το μικροσκόπιο απέναντι στην τόσο αδύναμη όρασή μας; Λέτε πως όλα αυτά είναι σκέψεις άχρηστες. Το ξέρω. Θεωρητικές αυταπάτες. Συμφωνώ. Τί είναι όμως αυτό το πράγμα που μας μετράει χωρίς μέτρο και μας σκοτώνει χωρίς να υπάρχει; Αυτές τις στιγμές, που πια δεν ξέρω αν ο χρόνος υπάρχει ή δεν υπάρχει, τον νιώθω σαν άνθρωπο και θέλω να κοιμηθώ.

23-05-1932

Fernando Pessoa

Το βιβλίο της ανησυχίας