Εκείνο τον καιρό που ζούσα στο φεγγάρι
οι χαρές της ζωής για μένα ήτανε ξένες
Έσπερνα βιολέτες τραγουδούσα για δεκάρες
μάζευα τις γάτες τις ξεστρατισμένες.
Ρεφρεν
Αχ εσύ τσουλάκι μου
χτυπώ το κεφαλάκι μου!
Βράδυ βροχερό γρατζουνάν την πόρτα
τρέχω για να δω καμιά γάτα πάλι
Θε μου ένα γατάκι μου 'φερε η βροχούλα
μες στο σπιτικό μου τα δικά σου κάλλη.
Φυστικιά τα μάτια και σκιστά στις άκρες
στην καρδιά μου απλώνεις πόδι βελουδένιο
ευτυχώς για μένα δεν είχες μουστάκια
κι είχε η αρετή σου βάρος πουπουλένιο.
Ζούσα τη ζωή μου μποέμικα κι ωραία
στη φωτιά τη βάζεις των είκοσί σου χρόνων
για λουλούδια γάτες για τα ποιήματά μου
Ησουν συ ο ήλιος κι η βροχή τους μόνον.
Ο καιρός περνούσε κύλαγε ολοένα
κι ό,τι ο έρωτάς μας πήρε να ωριμάζει
καις κάτι τραγούδια φτύνεις στις βιολέτες
και τσιμπάς τις γάτες για να κάνεις χάζι.
Και το πιο σπουδαίο, βρωμερή γατούλα
κάποτε που βρήκες άδειο το ντουλάπι
δίχως ντροπή τρέχεις και για λίγο κρέας
κάτω απ' τα σεντόνια πέφτεις του χασάπη.
Τέλειωσε πια είπα ως εδώ ήταν όλα
σ' άλλη τέτοια αγάπη δε θα κάνω χάρη
Φόρεσα τα κέρατα
Πήρα τα λουλούδια
Κι όλα τα γατιά μου κι όλα τα τραγούδια
να ΄μαι πάλι μόνος πάνω στο φεγγάρι.
Georges Brassens
Ο γορίλας και άλλα ποιήματα
Μεταγραφή Γιάννης Βαρβέρης
