Αστροναύτης

Υπήρξα κάποτε σκιά
Οι άνθρωποι γερνούσαν
Μες στην αρχαία δυστυχία
Που στοίχειωσε αυτόν τον τόπο

'Ημουν παιδί όταν κοίταξα ψηλά
Κι είπα πως μια μέρα θα χαθώ
Στην αγκαλιά των ουρανών
Για πάντα νέος θα πετώ ψηλά

Τώρα απόλυτη σιωπή
Μες στο απέραντο κενό
ΑΙώνια χάνομαι
Ο χρόνος δεν αφήνει
Τα λυπημένα του σημάδια
Αιωρούμαι σαν έμβρυο
Στην αέναη μήτρα του σκότους

Δεν αντέχω άλλο
Σ΄ αυτό το αχανές νεκροταφείο

Πεθύμησα να δω εκείνη
Την γαλάζια σφαίρα
Να πλησιάζει στο βλέμμα
Να ακούσω την καρδιά μου
Να χτυπά γρήγορα
Καθώς ορμάω σαν τρελός
Μέσα στα σύννεφα

Κώστας Παπαθανασίου
Συλλογή "πέτρινα πουλιά"