Στο εστιατόριο Αστόρια

Στο εστιατόριο Αστόρια στο Βερολίνο
                              ήταν ένα κορίτσι

                                 σαν ασημί δροσοσταλίδα.
Μου χαμογελούσε πάνω απ' τους φορτωμένους δίσκους.
Έμοιαζε με τα κορίτσια της πατρίδας μου που έχασα.
Αλλά γιατί δεν ξέρω
σάπιζε το κάτω μέρος των ματιών της μερικές φορές
Δεν ήταν τυχερό
δε μπόρεσα να καθήσω στα τραπέζια που σέρβιρε.


Ούτε μια μέρα δεν κάθησε στα τραπέζια που σέρβιρα.
                                                Ήταν ηλικιωμένος
                                               κι ανήμπορος θαρρώ
έτρωγε αρρωστιάρικα φαγιά.
Ήξερε ν' αφαιρείται λυπημένα πάνω στο πρόσωπό μου
αλλ' όχι και γερμανικά.
Τρεις μήνες, τρία γεύματα..... 'Ηρθε κι έφυγε.
Ύστερα χάθηκε.
Ίσως στην πατρίδα του να γύρισε
Ίσως να πέθανε προτού γυρίσει.

                     23 Ιούλη 1959

Nazim Hikmet
"Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζίτ"

Το καλοκαίρι του 1959 στα ραδιόφωνα του Βερολίνου παίζονταν το "Der Tag als der Regen kam" της Dalida, και το "Unter Fremden Sternen" του Freddy Quinn