Αρχιτεκτονικά πειράματα

Palmtree Island (Oasis) project

HAUS-RUCKER-CO founded 1967-1992

LAURIDS ORTNER Austrian, born 1941

MANFRED ORTNER Austrian, born 1943

GÜNTHER ZAMP KELP Austrian, born 1941

KLAUS PINTER Austrian, born 1940

Νew York, 1971

Προσοχή Χρώματα

Ο ουρανός ρούφηξε ήλιο ρούφηξε,

Κι έγινε βάλτος πράσινος.

Το κόκκινο λουλούδι που συνόδεψε

Έντρομα έντομα στον μάταιο θάνατό τους

Τώρα φοράει ένα μωβ επιμνημόσυνο

Κι απο το βήμα του αέρα συνιστά

Εκστατική σιγή.

Πότε λοιπόν το οινόπνευμα των άυλων αποχρώσεων

θα πάψει να μουσκεύει τα υλικά

Πότε το πνεύμα αναπαμένο μες στο μαύρο του

Θα αρχίσει να ονειρεύεται το βάθος

Χωρίς γκρεμούς εγκαρδιότητας

Χωρίς φτηνές ραδιουργίες ιριδισμών;

Αντώνης Φωστιέρης

Χορός

Lumière Brothers - The Serpentine Dance (1899) performed by Loie Fuller

ΧΟΡΟΣ

Γιατί ολόκληρη η ζωή μας να μην είναι ένας αδιάκοπος

χορός; Και πώς μπορούμε να ενεργούμε χωρίς μιαν ατέλειωτη

αρμονία ανάμεσα απ’ τις πράξεις μας και την διάρκειά τους;

Δεν είμαστε τάχα μι’ αλυσίδα των διαδοχικών μορφών μας,

που βγαίνουνε ή μια από την άλλη, και που ανταποκρίνονται

όπως εναντιώνονται;

Δεν νομίζετε πως κάθε τι που δεν μπορεί χορεύοντας να

γίνει, ανήκει στο πιο πρόστυχο είδος των πράξεών μας;

Αν όλ’ η ύπαρξη ήταν υποταγμένη στον εύστροφο κι

ευγενικό κανόνα των μπαλέτων;… Για φανταστείτε το αυτό.
Να τρώτε, να μιλάτε, να περπατάτε, ν’ ανασαίνετε με ρυθμό.

Μόλις η μουσική λίγο μας συνεπαίρνει, υπακούουμε σ’

έναν άλλο κόσμο.

Δώστε μου το χέρι σας. Ας μπούμε μέσα στο ναό των

πράξεών μας. Ας μπούμε ρυθμικά μες στην ενέργεια, κι ας

ζήσουμε αυτή τη νύχτα σα θεοί.

Είναι αργά είπατε; Πραγματικά, κι η νύχτα ξεγυμνώνεται

σιγά‐σιγά απ’ όλ’ αυτά τα σώματα που χόρευαν, που τά ’κοψε

η κούραση. Χάνονται σαν τ’ αστέρια.

Μα εμείς πρέπει να σπαταλήσουμε ακόμα αυτό το απομεινάρι

της αλκής σ’ αυτή την κίνηση που θα μας μεταφέρει
στην αυγή, αφού πατήσει πρώτα όλες τις ώρες του έρωτα...

Paul Valéry

Μτφρ. Μήτσος Παπανικολάου

Σκιές ονείρου

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ

Το απόσπασμα σχηματίστηκε και στάθηκε σε θέση προσοχής. Ο Χλαντίκ όρθιος μπρος στον τοίχο του στρατώνα περίμενε την ομοβροντία. Κάποιος παρατήρησε πως ο τοίχος θα λεκιαζόταν απο τα αίματα. Τον διατάξαν να πάει ένα δυο βήματα πιο μπρος. Ολ' αυτά θύμισαν στον Χλαντικ, χωρίς να το θέλει, προετοιμασίες φωτογράφησης. Μια μεγάλη σταγόνα βροχής έσταξε πάνω στα μηλίγγια του Χλάντικ και κύλησε στα μάγουλά του. Ο λοχίας φώναξε την τελειωτική διάταξη.

Το φυσικό σύμπαν ακινητοποιήθηκε.

Είχε παρακαλέσει τον Θεό να του χαρίσει ένα ολόκληρο χρόνο για να τελειώσει το έργο του κι ο Παντοδύναμος είχε ακούσει την παράκλησή του κι έκανε ένα μυστικό θαύμα για χάρη του.

Συμπλήρωσε το δράμα του. Δεν του έμεινε παρά το πρόβλημα μιας μονάχα φράσης, της τελευταίας. Το έλυσε. Η σταγόνα του νερού γλίστρησε πάνω στο μάγουλό του. Μια ξετρελαμένη κραυγή άνοιξε διάπλατα το στόμα του, τίναξε το κεφάλι του και γκρεμίστηκε κάτω απο την τετραπλή ομοβροντία.

Jorge Luis Borges
Απόσπασμα

ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Το μπαστούνι, μια αρμαθιά κλειδιά, κάτι κέρματα,
η απαλή κλειδαριά, κάτι τελευταίες
σημειώσεις που δε θα ξαναδιαβαστούν
τις λίγες μέρες που μου απομένουν, η τράπουλα,
η σκακιέρα, ένα βιβλίο και κάπου στα φύλλα του
η ξεραμένη βιολέτα, ενθύμιο κάποιας βραδιάς
αξέχαστης ασφαλώς αλλά κιόλας ξεχασμένης,
στη δύση ο κόκκινος καθρέφτης πυρπολώντας
ένα δειλινό της φαντασίας. Τόσα και τόσα πράγματα,
ομπρέλες, πίπες, άτλαντες, φλιτζάνια, μπιχλιμπίδια
που δουλεύουν για χάρη μας σαν αμίλητοι σκλάβοι,
τυφλά, και απολύτως βουβά!
Θα επιζήσουν πέρ’ από τη λήθη μας·
δίχως να ξέρουν καν πως έχουμε υπάρξει.


Jorge Luis Borges
Το εγκώμιο της σκιάς και άλλα ποίηματα
Μετάφραση Δημήτρης Καλοκύρης

αιώνια μουσική ανεξιχνίαστη

ήχοι, θραύσματα ήχων, μέσα στους ήχους ανεξιχνίαστα. γράμματα, θραύσματα λέξεων, μέσα στις λέξεις ανεξιχνίαστα. πρόσωπα, ίχνη προσώπων, πάνω στο πρόσωπο ανεξιχνίαστα. ήχοι στους ήχους, λέξεις στις λέξεις, πρόσωπα στον καθρέφτη. ποτάμι στο ποτάμι, αιώνια μουσική απο το τίποτα στο τίποτα ανεξιχνίαστη

Τόλης Νικηφόρου
Απο την συλλογή γαλάζιο βαθύ σαν αντίο



Οι παραπάνω πίνακες είναι του Peter Marček

Every Man for Himself and God Against Them All

Το αίνιγμα του Kaspar Hauser (1974)
του Werner Herzog



Στον ρόλο του Kaspar Hauser o υπέροχος Bruno S.

Το τραγούδι του Kaspar Hauser
Για την Bessie Loos

Αυτός αληθινά τον αγαπούσε τον ήλιο
Που πορφυρός κατέβαινε τον λόφο
Τους δρόμους του δάσους, το μαυροπούλι το ωδικό
Και τη χαρά του πράσινου.

Σοβαρά κατοικούσε στον ίσκιο του δέντρου
Και ήταν καθάρια η όψη του.
Ο θεός μίλησε μιαν απαλή φλόγα στην καρδιά του:
Ω! άνθρωπε

Γαλήνια βρήκε το βήμα του την πόλη το βράδυ
Ο σκοτεινός θρήνος του στόματος του:
Θέλω να γίνω ιππέας

Αυτόν όμως τον ακολουθούσε θάμνος και ζώο,
Σπίτι και λυκόφεγγος κήπος λευκών ανθρώπων
Και ο φονιάς του τον αναζητούσε


Άνοιξη και θέρος κι ωραίο το φθινόπωρο
Του δίκαιου, τ’ ανάλαφρο του βήμα
Σιμά στις σκοτεινές κάμαρες των ονειρευομένων.
Τις νύχτες απόμενε μόνος με τ’αστέρι του.


Είδε χιόνι να πέφτει σε γυμνωμένο σύγκλαδο
Και στο λυκόφεγγο διάδρομο τον ίσκιο του φονιά.
Ασημένια βυθίστηκε του αγέννητου η κεφαλή.

Georg Trakl
Απο το blog Μιλώντας για το χιόνι

Lady Grinning Soul ή αλλιώς οι Παραθεριστές

Σε φιλώ όπως φιλιόμασταν και Τα γούστα

ΣΕ ΦΙΛΩ ΟΠΩΣ ΦΙΛΙΟΜΑΣΤΑΝ

Εχει το στόμα άδειο κι όλο μιλάει. Μάλλον όχι. Δεν μιλάει όλο. Πιο πολύ ακούει. Με το στόμα

Την ώρα που πάει να πει κάτι, ν' ανοίξει το στόμα, αυτή ορμάει στο κενό και μπαίνει.

Τα δυο στόματα τώρα ανοιχτά το ένα μέσα στο άλλο. Κάθονται.

Το ένα μέσα στο άλλο. Δεν κουνιούνται. Κοιτιούνται. Τα στόματα.

Το πάνω χείλος του, το πάνω χείλος της, το κάτω χείλος του,

το κάτω χείλος της. Δεν κουνιούνται.

Όχι γλώσσες, όχι δόντια, όχι τέτοια.

Φαγώνονται.

Ακίνητα.

Τα στόματα.

Κάθονται. Ανοιχτά το ένα μέσα στο άλλο. Θυμούνται.

Α! Αυτό που πήγαινε να πει ήταν: "Μόνο αυτό;"

ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ

............................................................................

Δ: Μ' αρέσουν οι ιστορίες όπου δεν ξέρουν ο ένας τον άλλον.

Αυτός είναι ξανθός, μεγάλη μύτη, μέτριο ύψος. Αυτή μελαχρινή, σχιστά μάτια, μέτριο ύψος.

Αυτός είναι 24, αυτή 3. Αυτός σπουδάζει Βιολογία, αυτή μαθαίνει να περπατάει.

Αυτός ταξιδεύει στην Ευρώπη, αυτή ταξιδεύει στην θάλασσα. Αυτός μιλάει αγγλικά, αυτή λέει "Bonjour Madame Marie"

Αυτός παντρεύεται κι αυτή μένει έγκυος. Αυτός χάνει τον πατέρα του κι αυτή βρίσκει τον πατέρα της.

Αυτός λέει "Περπατάω ασταμάτητα για μια βδομάδα" κι αυτή λέει "'Ολα θα πάνε καλά".

Αυτή μετακομίζει στην Αθήνα, μετά στην Σερβία, μετά στην Ιταλία, μετά στο Λονδίνο, μετά στην Πράγα, μετά στις Βρυξέλλες, μετά στο Παρίσι, μετά στην Αθήνα, μετά στο Λονδίνο.

Αυτός μετακομίζει στο Λονδίνο , μετά στην Κωνσταντινούπολη, μετά στις Βρυξέλλες, μετά στο Παρίσι, μετά στο Λος Αντζελες.

Οπου είναι κι οι δυο ευτυχισμένοι αλλά σε άλλα μέρη.

Οπου λένε κι οι δυο την ίδια φράση αλλά σε άλλη στιγμή. Αυτός είναι 40 κι αγοράζει σπίτι. Έχει ένα διπλό σιδερένιο κρεβάτι, μια τεράστια βιβλιοθήκη, ένα ξύλινο τραπέζι, ένα ζευγάρι κυάλια, ένα ασπρόμαυρο πουλόβερ κι ένα κλιματιστικό. Μένει δυο φορές τη βδομάδα μέσα και τις υπόλοιπες έξω. Γνωρίζει πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και επαναναμβάνει τον ίδιο μονόλογο χίλιες φορές. Πάει κάπως έτσι: "Είμαι τόσο χαρούμενος που σε γνώρισα. Τέλεια. Θέλω να παίξουμε μαζί τον Ρωμαίο και την Ιουλιέττα στο μπαλκόνι. Θέλω να σε φιλάω για πολλή ώρα. Θέλω να κολλήσω το κρύωμά σου. Θέλω να σε πάρω να σε πάρω να σε πάρω. Θέλω να σε κοιτάω. Θέλω να είμαι εξαρτημένος απο σένα."

Αυτή μένει 5 φορές τη βδομάδα μέσα και τις υπόλοιπες μέσα. Επαναλαμβάνει τον ίδιο μονόλογο χίλιες φορές. Πάει κάπως έτσι. "Περιμένω"

Όπου αυτός δεν έχει κινητό και μετράει τους τηλεφωνικούς θαλάμους που χρησιμοποιεί κι αυτή μαθαίνει όλους τους τηλεφωνικούς αριθμούς απέξω.

Όπου δεν συναντιούνται ποτε.

Κείμενα απο την παράσταση 50'00''- διηγήματα

Ομάδα "Σχήμα εκτός Αξονα"

Ευθύμης Θέου, Δανάη Θεοδωρίδου, Παναγιώτης Κατσώλης, Θεανώ Μεταξά

Απαντώντας σ' ένα θερινό νάνο

Marc Chagall "Clock", 1914

Έχω στα χέρια μου ένα ημερολόγιο
Μακάρι να 'χα κι έναν ωρολογοποιό
Έχω στο στόμα μου ένα μοναχικό φωνήεν
Μακάρι να 'χα και μια ολοζώντανη σιωπή
Απο θεϊκούς θετικισμούς
Μακάρι να 'χα και ό,τι άλλο μπορεί να με βοηθήσει
Να βρω
Πότε γιορτάζει η ποίηση
Για να κάνω παράλληλα διακοπές στα μήλα ενός
αγύρτη
Και στις σπηλιές των ανθρακούχων δραματουργών
Αντί να κάθομαι
Στην κρεμάστρα του ημερολογίου
Και του ωρολογοποιού
Μετρώντας τις μέρες ή
Τις ώρες.


Λαμπρινή Αιωροκλέους
"το ΣΌοΥ της δΕΥτέρΑΣ"

Gnomus

Modest Mussorgsky - Pictures at an Exhibition (1874)
Μια ανάμνηση του Viktor Hartmann





GNOMUS – THE GNOME

Το ξωτικό

Η μουσική περιγράφει τις αλλόκοτες κινήσεις ενός μικρού διαβολάκου που γλιστρά μέσα στις σκιές, εκτελώντας ένα τρελό , σπαστικό χορό.

Το σκίτσο βρέθηκε στην Ακαδημία τεχνών της Αγίας Πετρούπολης. Στην Ρωσία το ονομάζουν Gnomus. Το ξωτικό μας κοιτάει πίσω από μια πόρτα. Οι Ρώσοι αγαπάνε τα πονηρά και κατεργάρικα ξωτικά.

Κίνηση

Η κίνηση του σκοινιού πάνω απ' τον γκρεμό

του ποταμίσιου καταρράκτη,

Το βάραθρο με το κοράκι της πρύμης,

Η βιασύνη της κατηφόρας,

Το αστραπιαίο μέγεθος της ροής,

Οδηγούν με τ' αλλόκοτα φώτα

Και το χημικό νεωτερισμό

Τους ταξιδιώτες κυκλωμένους απ' τους τυφώνες της ρεματιάς

Και του σφοδρού νερού.

Είναι οι κατακτητές του κόσμου

Γυρεύοντας την προσωπική τους χημική τύχη·

Το άθλημα και η άνεση ταξιδεύουν μαζί τους·

Κομίζουν την εκπαίδευση

Των φυλών, των τάξεων και των ζώων, πάνω

σ' αυτό το Σκάφος

Ηρεμία και ζάλη

Στο καταιγιστικό φως

Σε τρομερά βράδια μελέτης.

Γιατί απο τις συζητήσεις ανάμεσα στα εξαρτήματα

-αίμα, λουλούδια, φωτιά, πετράδια-

Απ' τον κλυδωνισμό των υπολογισμών σ' αυτό

το πλοίο που δραπετεύει

-Διακρίνεται, να κυλάει σαν ένα φράγμα

πέρα απ' την κινητήρια υδραυλική οδό,

Τερατώδες, και πάντοτε αυτόφωτο - των

σπουδών τους το απόθεμα.

Εκείνοι εκτοπισμένοι μες στην αρμονική

έκσταση

Και τον ηρωισμό της ανακάλυψης.

Απο τα πιο εκπληκτικά της ατμόσφαιρας

απροσδόκητα,

Ένα ζευγάρι νέων απομονώνεται στη γέφυρα,

-Συγχωρείται η αρχέγονη αγριότητα; -

Και τραγουδά και στήνεται εκεί.

Arthur Rimbaud

Από τις "Εκλάμψεις"

Μτφρ. Στρατής Πασχάλης

"Opening" Glassworks - Philip Glass

Το μουσικό όργανο ονομάζεται marimba (το όνειρό μου)