του Werner Herzog
Στον ρόλο του Kaspar Hauser o υπέροχος Bruno S.
Το τραγούδι του Kaspar Hauser
Για την Bessie Loos
Αυτός αληθινά τον αγαπούσε τον ήλιο
Που πορφυρός κατέβαινε τον λόφο
Τους δρόμους του δάσους, το μαυροπούλι το ωδικό
Και τη χαρά του πράσινου.
Σοβαρά κατοικούσε στον ίσκιο του δέντρου
Και ήταν καθάρια η όψη του.
Ο θεός μίλησε μιαν απαλή φλόγα στην καρδιά του:
Ω! άνθρωπε
Γαλήνια βρήκε το βήμα του την πόλη το βράδυ
Ο σκοτεινός θρήνος του στόματος του:
Θέλω να γίνω ιππέας
Αυτόν όμως τον ακολουθούσε θάμνος και ζώο,
Σπίτι και λυκόφεγγος κήπος λευκών ανθρώπων
Και ο φονιάς του τον αναζητούσε
Άνοιξη και θέρος κι ωραίο το φθινόπωρο
Του δίκαιου, τ’ ανάλαφρο του βήμα
Σιμά στις σκοτεινές κάμαρες των ονειρευομένων.
Τις νύχτες απόμενε μόνος με τ’αστέρι του.
Είδε χιόνι να πέφτει σε γυμνωμένο σύγκλαδο
Και στο λυκόφεγγο διάδρομο τον ίσκιο του φονιά.
Ασημένια βυθίστηκε του αγέννητου η κεφαλή.
Georg Trakl
Απο το blog Μιλώντας για το χιόνι
