ΣΕ ΦΙΛΩ ΟΠΩΣ ΦΙΛΙΟΜΑΣΤΑΝ
Εχει το στόμα άδειο κι όλο μιλάει. Μάλλον όχι. Δεν μιλάει όλο. Πιο πολύ ακούει. Με το στόμα
Την ώρα που πάει να πει κάτι, ν' ανοίξει το στόμα, αυτή ορμάει στο κενό και μπαίνει.
Τα δυο στόματα τώρα ανοιχτά το ένα μέσα στο άλλο. Κάθονται.
Το ένα μέσα στο άλλο. Δεν κουνιούνται. Κοιτιούνται. Τα στόματα.
Το πάνω χείλος του, το πάνω χείλος της, το κάτω χείλος του,
το κάτω χείλος της. Δεν κουνιούνται.
Όχι γλώσσες, όχι δόντια, όχι τέτοια.
Φαγώνονται.
Ακίνητα.
Τα στόματα.
Κάθονται. Ανοιχτά το ένα μέσα στο άλλο. Θυμούνται.
Α! Αυτό που πήγαινε να πει ήταν: "Μόνο αυτό;"
ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ
............................................................................
Δ: Μ' αρέσουν οι ιστορίες όπου δεν ξέρουν ο ένας τον άλλον.
Αυτός είναι ξανθός, μεγάλη μύτη, μέτριο ύψος. Αυτή μελαχρινή, σχιστά μάτια, μέτριο ύψος.
Αυτός είναι 24, αυτή 3. Αυτός σπουδάζει Βιολογία, αυτή μαθαίνει να περπατάει.
Αυτός ταξιδεύει στην Ευρώπη, αυτή ταξιδεύει στην θάλασσα. Αυτός μιλάει αγγλικά, αυτή λέει "Bonjour Madame Marie"
Αυτός παντρεύεται κι αυτή μένει έγκυος. Αυτός χάνει τον πατέρα του κι αυτή βρίσκει τον πατέρα της.
Αυτός λέει "Περπατάω ασταμάτητα για μια βδομάδα" κι αυτή λέει "'Ολα θα πάνε καλά".
Αυτή μετακομίζει στην Αθήνα, μετά στην Σερβία, μετά στην Ιταλία, μετά στο Λονδίνο, μετά στην Πράγα, μετά στις Βρυξέλλες, μετά στο Παρίσι, μετά στην Αθήνα, μετά στο Λονδίνο.
Αυτός μετακομίζει στο Λονδίνο , μετά στην Κωνσταντινούπολη, μετά στις Βρυξέλλες, μετά στο Παρίσι, μετά στο Λος Αντζελες.
Οπου είναι κι οι δυο ευτυχισμένοι αλλά σε άλλα μέρη.
Οπου λένε κι οι δυο την ίδια φράση αλλά σε άλλη στιγμή. Αυτός είναι 40 κι αγοράζει σπίτι. Έχει ένα διπλό σιδερένιο κρεβάτι, μια τεράστια βιβλιοθήκη, ένα ξύλινο τραπέζι, ένα ζευγάρι κυάλια, ένα ασπρόμαυρο πουλόβερ κι ένα κλιματιστικό. Μένει δυο φορές τη βδομάδα μέσα και τις υπόλοιπες έξω. Γνωρίζει πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και επαναναμβάνει τον ίδιο μονόλογο χίλιες φορές. Πάει κάπως έτσι: "Είμαι τόσο χαρούμενος που σε γνώρισα. Τέλεια. Θέλω να παίξουμε μαζί τον Ρωμαίο και την Ιουλιέττα στο μπαλκόνι. Θέλω να σε φιλάω για πολλή ώρα. Θέλω να κολλήσω το κρύωμά σου. Θέλω να σε πάρω να σε πάρω να σε πάρω. Θέλω να σε κοιτάω. Θέλω να είμαι εξαρτημένος απο σένα."
Αυτή μένει 5 φορές τη βδομάδα μέσα και τις υπόλοιπες μέσα. Επαναλαμβάνει τον ίδιο μονόλογο χίλιες φορές. Πάει κάπως έτσι. "Περιμένω"
Όπου αυτός δεν έχει κινητό και μετράει τους τηλεφωνικούς θαλάμους που χρησιμοποιεί κι αυτή μαθαίνει όλους τους τηλεφωνικούς αριθμούς απέξω.
Όπου δεν συναντιούνται ποτε.
Κείμενα απο την παράσταση 50'00''- διηγήματα
Ομάδα "Σχήμα εκτός Αξονα"
Ευθύμης Θέου, Δανάη Θεοδωρίδου, Παναγιώτης Κατσώλης, Θεανώ Μεταξά
