Lumière Brothers - The Serpentine Dance (1899) performed by Loie Fuller
ΧΟΡΟΣ
Γιατί ολόκληρη η ζωή μας να μην είναι ένας αδιάκοπος
χορός; Και πώς μπορούμε να ενεργούμε χωρίς μιαν ατέλειωτη
αρμονία ανάμεσα απ’ τις πράξεις μας και την διάρκειά τους;
Δεν είμαστε τάχα μι’ αλυσίδα των διαδοχικών μορφών μας,
που βγαίνουνε ή μια από την άλλη, και που ανταποκρίνονται
όπως εναντιώνονται;
Δεν νομίζετε πως κάθε τι που δεν μπορεί χορεύοντας να
γίνει, ανήκει στο πιο πρόστυχο είδος των πράξεών μας;
Αν όλ’ η ύπαρξη ήταν υποταγμένη στον εύστροφο κι
ευγενικό κανόνα των μπαλέτων;… Για φανταστείτε το αυτό.
Να τρώτε, να μιλάτε, να περπατάτε, ν’ ανασαίνετε με ρυθμό.
Να τρώτε, να μιλάτε, να περπατάτε, ν’ ανασαίνετε με ρυθμό.
Μόλις η μουσική λίγο μας συνεπαίρνει, υπακούουμε σ’
έναν άλλο κόσμο.
Δώστε μου το χέρι σας. Ας μπούμε μέσα στο ναό των
πράξεών μας. Ας μπούμε ρυθμικά μες στην ενέργεια, κι ας
ζήσουμε αυτή τη νύχτα σα θεοί.
Είναι αργά είπατε; Πραγματικά, κι η νύχτα ξεγυμνώνεται
σιγά‐σιγά απ’ όλ’ αυτά τα σώματα που χόρευαν, που τά ’κοψε
η κούραση. Χάνονται σαν τ’ αστέρια.
Μα εμείς πρέπει να σπαταλήσουμε ακόμα αυτό το απομεινάρι
της αλκής σ’ αυτή την κίνηση που θα μας μεταφέρει
στην αυγή, αφού πατήσει πρώτα όλες τις ώρες του έρωτα...
στην αυγή, αφού πατήσει πρώτα όλες τις ώρες του έρωτα...
Paul Valéry
Μτφρ. Μήτσος Παπανικολάου