Τούτος ο οικοδόμος κατέβηκε απ' τον ουρανό
Τα τραχειά του χέρια επλάσαν
Τον άσπρο ασβέστη των πολιτειών
Και μέχρι τις παρυφές των σύννεφων
Ύψωσε τις επάλξεις των ανθρώπων
Μες στις υπόγειες σύραγγες της νύχτας
Ανακρατάει στο κορμί του ακόμα
Των ανέμων το ρυθμό
Μες στα βαριά στιβάλια του ορχιέται
Ακροβάτης ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή
Και με τους ξυπασμένους διαβάτες του κόσμου ετούτου
Σπάει κέφι
Μεθυσμένος απο τον αψύ ιδρώτα
Μεθυσμένος απο ήλιο γλυκό.
Κρυφακουστής του ύπνου σου
Ακούω την τυφλή πιανίστρια
Να παίζει επάνω στις πλευρές σου
Ακούω τα μαύρα κύματα της νύχτας
Να σπάζουν στην τρυφερή σου περηφάνεια
Το ζώο της αγωνίας σκίζεται απ’ τις λοχμές σου
Και γέφυρες στο αιμάτινο ποτάμι σου γκρεμίζονται
Κρυφακουστής του ύπνου σου
Μετράω τους σφυγμούς του χρόνου μου
Συλλογή "Ονειροχλόη"
Μτφρ. Δημήτρης Παπαδίτσας
