Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Η λύση


Απόσπασμα απο το ημερολόγιο του Ιουλίου Ελεγμόν

10 Φεβρουαρίου.- Περίεργη αναστάτωση επικρατεί στην γειτονιά μετά απο τους καινούργιους περιορισμούς.
Για ν΄αντιμετωπιστεί η έλλειψη των αγαθών και να εξασφαλιστεί καλύτερα η απόδοση του εργαζόμενου τμήματος του πληθυσμού θα αποφασιζόταν η θανάτωση των μη παραγωγικών καταναλωτών. Δηλαδή των γέρων, των συνταξιούχων, των εισοδηματιών, των ανέργων και όλων των υπολοίπων άχρηστων στομάτων.
Πιστεύω πως κατά βάθος θα ήταν ένα αρκετά σωστό μέτρο.
Πριν λίγο συνάντησα μπροστά στο σπιτι μου τον κύριο Ροκεντόν, έναν ερωτύλο εβδομηντάρη γείτονά μου, που παντρεύτηκε πέρσι μια κοπελίτσα εικοσιτεσσάρων χρονών. Τον έπνιγε η αγανάκτηση καθώς φώναζε:
-Τι σημασία έχει η ηλικία, αφού την κουκλίτσα μου την κάνω ευτυχισμένη.
Επιστράτεψα τα πιο ατράνταχτα επιχειρήματα και τον συμβούλεψα να δεχτεί υπερήφανα να θυσιαστεί για το καλό της κοινότητας.

12 Φεβρουαρίου. - Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Σήμερα το μεσημέρι έφαγα με τον παλιό μου φίλο τον Μαλεφρουά που είναι σύμβουλος στην Νομαρχία. Τον ψάρεψα με φοβερή μαεστρία, αφού πρώτα του έλυσα τη γλώσσα μ΄ένα μπουκάλι Αρμπονά. Φυσικά δεν γίνεται λόγος να θανατωθούν όλοι οι άχρηστοι. Θα περικοπεί απλά ένα κομμάτι της ζωής του. Ο Μαλεφρουά μου εξήγησε ότι ο μηνιαίος χρόνος της ζωής του θα εξαρτιέται απο τον βαθμό της χρησιμότητάς τους. Φαίνεται ότι τα δελτία χρόνου ζωής έχουν ήδη τυπωθεί. Βρήκα την ιδέα πολύ επιτυχημένη αλλά και ποιητική ταυτόχρονα. Νομίζω, αν θυμάμαι καλά, ότι μίλησα γι΄αυτό με λόγια πραγματικά κολακευτικά. Ζαβλακωμένος απ΄το κρασί ο Μαλεφρουά με κοίταζε με μάτια θολωμένα απο τη φιλία.

Συνεχίζεται...

"ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ" 
Marcel Aymé
Le passe-muraille