ακρωτήριο Δουκάτο
στης θύελλας το χαλασμό οι ναύτες, φοβισμένοι
απ' τους ανέμους τους σφοδρούς, αδειάσανε τ' αμπάρια
και το καράβι στην ξηρά ρίξανε, να γλυτώσουν·
κάνε ποτέ να μη βρεθώ στην καταιγίδα μέσα,
να ταξιδεύω στ' ανοιχτά, ούτε ασυλλόγιστα έτσι
ν' αδειάσω το φορτίο μου μεσ' στ' αρμυρά πελάγη,
με φόβο στην καρδούλα μου· μα να 'ναι στο Νηρέα,
με το γοργό το ρεύμα του, σε τελετή θαλάσσια,
να ρίξω τη θυσία μου, να τη δεχτεί όπως πρέπει
Σαπφώ
Συναύγεια
"Οταν υπάρχει το φως της μέρας γύρω απο το ρεύμα των ματιών, συναντιούνται δύο όμοια
πράγματα, ενώνονται και σχηματίζουν μια μονο συγγενική ύλη, μπροστά στα μάτια μας, δηλαδή ακριβώς στο σημείο όπου συναντιέται η φωτιά που βγαίνει απο μέσα μας μ'εκείνη που υπάρχει απ'έξω.
Απ' την ομοιότητα των δυο αυτών στοιχείων, δημιουργείται κάτι ομοιόμορφο, μεταδίδει τις κινήσεις όλων των αντικειμένων που αγγίζει ή απο τα οποία αγγίζεται σ' ολόκληρο το σώμα και μέχρι το βάθος της ψυχής, δίνοντας αυτήν την αίσθηση που ονομάζουμε όραση"
(Πλάτων, Τιμαίος)
Συναύγεια: Εν τη πλατωνική φιλοσοφία η συνάντησις των οπτικών ακτίνων του οφθαλμού (όψις) μετά των ακτίνων του φωτός των εκπεμπομένων εκ του ορούμενου πράγματος, ω η ένωσις ενομίζετο ότι παρήγε το φώς.
(λήμμα "συναύγεια" Liddell-Scott "Μέγα λεξικόν της Ελληνίκής Γλώσσης"
