Omar Khayyam (1048-1122)

Το μέσα, το έξω, αλοίμονο, τα ύψη και τα κάτου,

όλα παιχνίδι μαγικού δεν είναι φαναριού;

ο ήλιος είναι το κερί και εμείς ολόγυρά του

ωσάν σκιές γυρίζουμε ονείρου θλιβερού.

Από τα Rubáiyát
Μτφ. Σωτήρη Σκίπη

Ο έρωτας και το κρανίο

παλιός λυχνοστάτης 

Ο έρωτας είναι καθισμένος στο κρανίο 
                  Της ανθρωπότητας,
Κι ο ασεβής πάνω σ' αυτόν το θρόνο
                  Με γέλιο αδιάντροπο,
Φυσάει στρογγυλές φυσαλίδες
                  Που ανεβαίνουν στον αέρα, 
Καθώς για ν' ανταμώσουν τους κόσμους
                  Στο βάθος του αιθέρα.
Η φωτεινή κι εύθραυστη σφαίρα
                  Παίρνει μεγάλη ορμή
Ραγίζει και φτύνει τη λεπτή της ψυχή
                   Σαν όνειρο χρυσό.
Ακούω το κρανίο στη κάθε φυσαλίδα
                   Να παρακαλεί και να στενάζει:
"Το γελοίο κι άγριο παιχνίδι,
                   Πότε πια θα τελειώσει;
Γιατί αυτό που το σκληρό σου στόμα
                   Σκορπά στον αέρα,
Τέρας δολοφόνο, είναι τα μυαλά μου,
                   Η σάρκα μου και το αίμα μου!"


Charles Baudelaire
"Τα άνθη του κακού"

Jun Miyake

Πειραματικές έρευνες

ή αλλιώς σουρεαλιστικά παιχνίδια

Το αίνιγμα μιας μέρας - Giorgio de Chirico (1914)

Σχετικά με τις ανορθολογικές δυνατότητες διείσδυσης και προσανατολισμού μέσα σε έναν πίνακα: Τζόρτζιο ντε Κίρικο: Το αίνιγμα μιας ημέρας 

Ερωτήσεις

1. Πού είναι η θάλασσα;

2. Πού θα μπορούσε να εμφανιστεί ένα φάντασμα;

3. Πού θα μπορούσε να εμφανιστεί ένας ελέφαντας;

4. Πού θα μπορούσε να εμφανιστεί ένας πελαργός;
5. Περιγράψτε το τοπίο που περιβάλλει την πόλη

6. Πού θα μπορούσε να βρει κανείς νερό;

7. Σε ποιο μέρος θα έκανε έρωτα;

8. Σε ποιο μέρος θα αυνανιζόταν;

9. Πού θα αφόδευε;

10. Φτάνοντας στην πλατεία, ποιον θα επισκεπτόσασταν πρώτον;

11. Ποιον απεικονίζει το άγαλμα;

12. Τι ώρα είναι;

13. Ποιο είναι το πρώτο άτομο που θα έρθει στην πλατεία; Από πού θα έρθει; Πώς θα είναι; Τι θα έρθει να κάνει;

14. Πώς φαντάζεστε το άγαλμα της συζύγου του ανθρώπου που απεικονίζεται στην πλατεία;

15. Ποια διαφημιστική επιγραφή θα βάζατε στο κεντρικό κτίριο της αριστερής πλευράς;

Απαντήσεις

Tristan Tzara

1. 12 χιλιόμετρα πίσω από τις καμινάδες

2. Αριστερά, στο πέρασμα που βρίσκεται ανάμεσα στα δυο κτίρια

3. Ανάμεσα στις δύο καμινάδες, προχωρώντας προς το άγαλμα

4. Στην κάτω δεξιά γωνία του πίνακα, προχωρώντας προς το βάθρο και, παρόλο που θα βρίσκεται στη σκιά, θα ακινητοποιηθεί ξαφνικά εντελώς και θα είναι το ίδιο λευκός με το άγαλμα

5. Παρατημένα αμπέλια, κρεμάλες άτακτα βαλμένες και σε ορισμένα σημεία, χαλίκια σε σήμα αυγών χελιδονιού. Ένα χαλί από νεκρές πεταλούδες ξεκινάει από τη θάλασσα σε ευθεία γραμμή και καταλήγει ανάμεσα στις καμινάδες. Το ραντίζουν με κόκκινο κρασί και με περιττώματα κατσικιών

6. Πουθενά

7. Επειδή ο πίνακας είναι τυφλός, θα έκανε κανείς έρωτα στο φως του ήλιου

8. Γυρίζοντας την πλάτη στον πίνακα

9. Πάνω στο χαλίκι αριστερά

10. Θα πήγαινα να βεβαιωθώ αν τα δυο πρόσωπα είναι πραγματικά

11. Έναν περίφημο εφευρέτη από τον χώρο της αρτοποιίας

12. Πολική ημέρα

13. Ο Βίκτωρ Ουγκώ, ντυμένος κοριτσάκι και παίζοντας τσέρκι, εμφανίζεται στη στέγη του δεύτερου κτιρίου αριστερά, προχωρεί κατά μήκος του, εξαφανίζεται πίσω του και ξαναεμφανίζεται στον φεγγίτη φωνάζοντας "Κούκου"

14. Θα ήταν φτιαγμένη από άσπρο τυρί, όρθια, γυμνή, πίσω από το άγαλμα του συζύγου της και θα κοιτούσε προς την ίδια κατεύθυνση. Καθώς το τυρί θα έλιωνε, θα της έδινε μια φριχτή όψη και όταν θα έλιωνε εντελώς, το άγαλμα της γυναίκας θα έπαιρνε τη μορφή ενός αποικιακού καπέλου που πάνω του θα είχε πέσει πολλή βροχή

15. "BOVRIL" ή "BOULODROME"

"Πειραματικές Έρευνες" (περιοδικό Le surrealisme au service de la Revolution, τεύχος 6, 15 Μαΐου 1933)

*Πρόκειται για συλλογικές δραστηριότητες - η ομάδα συγκεντρώνεται τις περισσότερες φορές στο σπίτι του Μπρετόν - οι απαντήσεις δίνονται  με αυτόματο τρόπο κι επομένως στηρίζονται στην έννοια του τυχαίου. Αλλά έχουν και μια άλλη διάσταση που τις κάνει να μοιάζουν με τις έρευνες και γι' αυτό έχουν μια ετερόκλητη όψη, που είναι μεταβατική ανάμεσα στο παιχνίδι και την έρευνα. Το κάθε μέλος απαντάει σε μια σειρά ερωτήσεων που αφορούν την επέμβαση του ανορθολογικού σε έναν συγκεκριμένο τομέα.

Μάτι

Σε κοιτάζω που με κοιτάζεις, μάτι μου!

Ανέβηκες δεν ξέρω απο που

στην επιφάνεια του προσώπου μου

με το αγέρωχο βλέμμα των λιμνών

και την καθαρή εντολή των καθρεφτών

Με κοιτάζεις

λίγο πιο έκπληκτο απο το μάτι της τσίχλας ή απ' το μάτι

        του φρύνου

που είναι γεμάτα μεταφυσικό τρόμο

και φλέγεσαι απο την παγερή φωτιά

των πρώτων λίθων

Ώ κύκλε μαγικέ, μάτι όλων των όντων!

Μάτι ηφαιστείου κατακόκκινο απο αίματα νοσηρά

μάτι αυτού του μαύρου λωτού

που αναδύθηκες απ' τη γαλήνη του ονείρου

μάτι διαμάντι κομμένο σε τριάντα έξι έδρες

που ατενίζεις τις εκατό χιλιάδες στάσεις του θανάτου

το σύμπαν γυρίζει γύρω σου

μάτι πρισματικό που κυνηγάς τα μάτια των άστρων

και τα οδηγείς στην περιδίνησή σου

που παρασύρεις νεφελώματα ματιών στη μανία σου

και ροδώνες ματιών που είναι ακόμα σκεπασμένοι με βλέφαρα

       κοιμισμένα

δίχτυα ματιών απο την τρίσβαθη θάλασσα

Μάτι μαγνητικό όπου οι χειμώνες ξανασμίγουν υπνωτισμένοι

όπου τα νυχτοχελίδονα τελειώνουν το ταξίδι τους

όπου σβήνουν τσαμπιά φεγγαριών

μάτι του προσώπου μου

ώ παντοδύναμο

Σ' αυτό το μάτι μέσα έρριξα

όλα μου τα ιερά λείψανα

το χρυσό ρολόϊ του παππού μου

και τους καρπερούς ήλιους των εγγονιών μου

τα πάντα είναι κλεισμένα σ' αυτή την άβυσσο με τις χιλιόχρωμες

       ανταύγειες

άβυσσο μεγάλη ίσαμε ένα φουντούκι κρύσταλλο

ένα κρύσταλλο πολύ πιο αγνό απ' την πηγή αυτού του πρωϊνού

μια αγνότητα, απόσταγμα

χιλιάδων αιώνων πετροκάρβουνο και νύχτας

και στο κέντρο της φτερουγίζει ακόμα

ο αρχέγονος σκαραβαίος!

Κατεβαίνω, κατεβαίνω τη σκάλα των συνθετικών ύπνων

προς τους κόσμους του αχάτη όπου αναπαύεται η μήτρα

ανάμεσα στις σάρκες του μαλαχίτη

απο σκαλί σε σκαλί συντρίβω

κρανία θεών και αυγά μέλλοντος

αναζητώντας την ημέρα

στο βυθό των καθρεφτών

Yvan Goll

Φωτογραφίες απο τη σειρά "your beautiful eyes" του Αρμένιου φωτογράφου και επιστήμονα  Suren Manvelyan
Η τεχνική λέγεται μακροφωτογραφία και δεν έχει γίνει καμία επεξεργασία με photoshop κλπ.

Το γεράκι

Ένα γέλιο γυναικείο ακούγεται μακριά. Μια κυρία γελάει κάπου, μακριά μας, κι ο άνεμος φέρνει τον ήχο του γέλιου της μέχρις εδώ.  Μέχρις εδώ, σ' αυτό το έρμο περιγιάλι, κάτω απ' το μολυβή ουρανό, κοντά στ' αφρισμένα κύματα, όπου, στη στάση "τρεις φιλόσοφοι στ' ακροθαλάσσι", ζούμε μέσα σε μια καταθλιπτική μοναξιά. Στα γυμνά πόδια μας φυτρώνουν, λίγο λίγο, φτερά. Ίσως εμείς να 'μαστε αυτός ο θεός Ερμής, τον καιρό της νιότης του.
Αυτή η φοβερή μοναξιά μας! Αυτή η τραγική μοναξιά μας! Γιατί, δεν χωρεί καμιάν αμφιβολία, είμαστε μόνοι, μόνοι, πάντα μόνοι, αιώνια, βασανιστικά, μόνοι. Όλοι. Όλοι. Εμείς, εσείς, όλοι. Όμως εγώ είμαι ο μόνος, πάλι, που δεν την δέχεται την αισχρή τούτη καταδίκη, και διαμαρτύρουμαι, και χτυπιέμαι, και το φωνάζω. Μόνον εγώ. Και μια λεπτομέρεια: η κυρία δεν γελούσε. Έκλαιγε. Μας είχε γελάσει ο άνεμος. Ο άνεμος παρεμόρφωσε τον ήχο. Στο μολυβή ουρανό πετούν πουλιά. Μια βάρκα παλεύει πάνω στ' αφρισμένα κύματα. Είναι μακριά, αλλ' ολοένα πλησιάζει.


Νίκος Εγγονόπουλος

Survive

God,give me a reason to die,
God,give me a reason to fly away
I don`t need your angels
I don`t need your beauties
I just wanna survive...somewere...

(What does "survive" means in this world of pain?
whenever you look at the sky you don't see the sun, you don't see the stars...why?
Because all the money is on Earth... all the money is on Earth!)

God,give peace to the world
Drown all the money in ocean
I`ll be happy to see when I`ll die
Only water and sky

(What does "sky" means in this heaven of pain?
You don't see your friends, your parents...your dead friends...why?
Because they are too many dead people in heaven...God is generous...must really be a crush in there believe me!)

I don`t know what you mean when you say heaven
I don`t know what you mean when you say sky
But I need your angels
And I need your beauties

`Cause I want somewhere to...survive..."

Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου

...τα μάτια μας θα ζήσουνε και πέρα από το θάνατό μας

για να κλαίνε

φυσάει.

Tα μέγαρα ρίχνουν έναν ίσκιο βαρύ που σπάει τη ραχοκοκαλιά μας

τρέχουν οι δρόμοι λαχανιασμένοι

τα παράθυρα είναι τυφλά

φυσάει.

...φυσάει μες απ' τα τρύπια βρακιά των ανέργων

φυσάει

φυσάει μέσα στην οργισμένη καρδιά του λαού.

...τα χέρια τους είναι έτοιμα να σώσουνε τον κόσμο

είς τους αιώνας των αιώνων.

...ερχόμαστε

παραμερίστε

κατεβαίνουμε σαν μια χιονοστιβάδα που όσο κατηφορίζει μεγαλώνει.

Τάσος Λειβαδίτης και Ada Milea

Συνάντηση με τον Χρήστο Μπράβο

ΠΟΛΙΚΗ ΝΥΧΤΑ

Μάτι της αβύσσου. Κλείνει ματωμένο.
Σε κυκλώνουν νύχτα τα παλιά στοιχειά
ο πνιγμένος λάμνει σε νερά βαθιά-
μα το μυστικό της είν’ αλλού κρυμμένο.
Νυσταγμένη γάτα με βελούδο νύχι
λύσσαξε κι αφρίζει. Ποιός κανοναρχεί;
Τον ξεβράζει τώρα κόκκινη βροχή
και τυφλά ποντικια κατοικούν τα τείχη.
Νύχτα. Μη μιλήσεις άλλο για μετόχια.
Νύχτα. Κι ο πνιγμένος να σου στήνει βρόχια.


ΟΥΡΑΝΙΟ ΨΑΡΙ

Η σκοτεινή της μήτρα αναδεύει
και σάμπως μπάσταρδο κι απόψε σε ξερνά·
στον κύκνο σου λαιμό θηλιά περνά
το χέρι της Σειρήνας· και σε ζεύει.

Τα πόδια σου πριόνισε η προπέλα
κι όλη τη νύχτα αλυχτάς σκυλί λυτό·
πάλι θα λεν τη μάνα σου Λητώ
και τη σπασμένη κάμα σου Μαρκέλλα.

Σε ποιο λιμάνι τ’ ουρανού να σκάψω τάφο,
νὰ σε ρουφήξει ποια θεόρατη κοιλιά;
Θα πνίγεις στο σκοτάδι τα σκυλιά
κι εγώ απ’ τον πάτο της ζωής μου θα σου γράφω.



ΗΜΕΡΟΣ ΥΠΝΟΣ


Χιόνι σεντόνι τρυφερό για του φιδιού τον ύπνο.
Χιόνι και πένθιμο σκυλί βραχνός προφήτης.
Με νύχια παγωμένα ο λύκος κρύβεται.
Με φόβο οι ζωντανοί την πόρτα κλείνουν.
Κοιτάς απ’ το παράθυρο: Καπνίζουν τα πηγάδια.
Χιόνι· κι ανάψαν τη φωτιά στον κάτω κόσμο.
Ο κυνηγός στο πέρασμα το σπίρτο πίνει.
Τον λύκο, που εχύμηξε πίσω του, δεν τον βλέπει.
Νύχτα με πένθιμο σκυλί στον σάπιο φράχτη.
Κι οι πεθαμένοι ακούν· και περιμένουν.


ΑΣΤΡΑ

Καπνίζουν κ’ οι άγγελοι, είπε.
Άμα σηκώσετε τη νύχτα
το κεφάλι σας θα τις ιδείτε
τις κάφτρες των τσιγάρων τους.

Τι καφενείο Τι ουρανός
ντουμάνι και φτυσιές
κι αέρας σάπιος


(κι ο κάτω κόσμος
στάχτες κι αποτσίγαρα).

ΠΡΩΤΗ ΒΡΟΧΗ Η' ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ

Όταν χτυπά η βροχή στους τσίγκους
και σε τραβούν του ύπνου τα τελώνια
γλιστρούν στ’ άδειο πλακόστρωτο οι ίσκιοι
βρεμένοι ώς το κόκκαλο. Επιστρέφουν.
Τρυπώνουν στα ραγίσματα των τοίχων
ύστερα στα θεμέλια κατεβαίνουν·
βυθίζονται στου κόκορα το αίμα.
Όταν χτυπά η βροχή στους τσίγκους
και σε τραβούν του ύπνου τα τελώνια
έρχονται πίσω των σπιτιών οι πεθαμένοι·
σε γνώριμους βυθούς να ξεχειμάσουν.

Χρήστος Μπράβος (1948-1987)

Λιθογραφίες Ernst Barlach (1870-1938)

 

Ernst Haeckel - art in nature

Nothing is constant but change! All existence is a perpetual flux of “being and becoming!” That is the broad lesson of the evolution of the world.

Ernst Haeckel

Ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του με ένα σύμπαν πολύπλοκων μορφών είναι το “kunstformen der natur” (artforms of nature) το οποίο μπορείτε να δείτε ολόκληρο εδώ ενώ την ταινία μπορείτε να την κατεβάσετε εδώ

Ατέλειωτη Μελωδία

Επιφάνια

Στάθηκε λοιπόν μπροστά
με το πνευμόνι του διαμπερές
κι ένα μπουκάλι χωρίς πώμα
ή μέσα μήνυμα


με την αμηχανία του ακάλεστου
στο κατώφλι κυριακάτικα
όταν όλες οι κάβες έχουν κλείσει


«ρε Πάνο» του είπα, «από το χώμα έρχεσαι και μου μυρίζεις
σαν όταν έσκαβες χωράφια· ο ίδιος· κόπιασε».


Εκείνος δεν απάντησε- ούτε καν φαινόταν
να έχει καταλάβει· με κοίταζε αργά στο στήθος
σαν να ψάχνει τους υπότιτλους
κι έβγαζε ένα μαντήλι συνέχεια κόκκινο
σκουπίζοντας την ευφυΐα στάλα στάλα από το μέτωπο.


Δεν ήτανε γλώσσα ο Πάνος.
Δεν «τό ‘χε» που λεν οι γλωσσοπλάστες.
Σε μια μαύρη φωτογραφία ήτανε, χωμένος στο παλιό του ρούχο.


σημ: αυτό το ποίημα βγήκε με αναμμένο το αλάρμ
μόλις προσπέρασα έναν που σου έμοιαζε ρε Πάνο
ακίνητος στο αεράκι του αμπελώνα
με το πουκάμισό του καπνισμένο
λογάριαζε την αριθμητική των πουλιών.

Θοδωρής Ρακόπουλος
Φαγιούμ
Πηγές Τεφλόν, Poems, Ποιείν κ.α
Art Santiago Caruso

Ξημερώνει και Ανατροπή

ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ

Ξημερώνει...

Ώρα που οι εραστές,

επιστρέφουν στο σώμα τους

τραβώντας πάνω τους την ταφόπετρα.

ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Εσύ, ο κουβάς και το πηγάδι

ένας θεσμός

που πάει

από πατέρα σε παιδί-

μια βέβαιη για τη ζωή μας τάξη

εκτός

κι αν εμφανιστεί στο μεταξύ

κάποιος τρελός

που ρίχνεται

ο ίδιος στο πηγάδι. 

Ποίηση Χρίστος Λάσκαρης
Photos Nicholas Hughes

Η έκρηξη και η νύχτα

δραχμοποίηση

στην επικείμενη δραχμοποίηση του πάθους
το καθεστώς δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
δεν έχει υπολογίσει, βλέπεις,
ότι θα σε αρπάξω από τη μέση
και θα φυσήξω μέσα στο στόμα σου
όποια λέξη δεν έχει γραφτεί ακόμα.
η έκρηξη σου,
θα είναι μοιραία
για τους απαθείς.

η νύχτα θα είναι για πάντα βραχνή

υπάρχουν κάτι φορές
που μόλις βάζω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι
αρχίζω να ακούω χτύπους
στην αρχή νομίζω ότι είναι η εντύπωση μου
μετά νομίζω ότι είναι η καρδιά μου
μα πάντα στο τέλος
αποδεικνύεται
ότι είναι μια νύχτα που είχα φυλακίσει κάποτε στον τοίχο μου.


Ποίηση: Domianos (Combustions)

Θεωρητικές αυταπάτες ;

Απόσπασμα

Περνούν απο το μυαλό μου ιδέες παράλογες, που ωστόσο δεν κατορθώνω να τις απωθήσω σαν απολύτως παράλογες. Αναρωτιέμαι αν ο άνθρωπος που σκέφτεται αργά μέσα σ' ένα αμάξι που τρέχει με μεγάλη ταχύτητα, προχωρεί αργά ή γρήγορα. Αναρωτιέμαι αν είναι ίσες οι δύο ολόιδιες ταχύτητες με τις οποίες πέφτουν στη θάλασσα ο άνθρωπος που αυτοκτονεί κι αυτός που έχασε την ισορροπία του στην άκρη του γκρεμού. Αναρωτιέμαι αν είναι πράγματι σύγχρονες οι κινήσεις που εκτελώ στην ίδια χρονική διάρκεια όταν καπνίζω ένα τσιγάρο, γράφω τούτη τη σελίδα ή σκέφτομαι πράγματα σκοτεινά.
Για τις δύο ρόδες του ίδιου άξονα μπορούμε να υποθέσουμε πως πάντα η μία θα είναι πιο μπροστά απ' την άλλη, ακόμη και αν πρόκειται για κάποια ελάχιστη υποδιαίρεση του χιλιοστού. Ενα μικροσκόπιο θα υπερέβαλε αυτην τη διαφορά μέχρις ότου την εμφανίσει απίστευτη, αδύνατη θα λέγαμε, αν δεν ήταν πραγματική. Και πώς να μην έχει δίκιο το μικροσκόπιο απέναντι στην τόσο αδύναμη όρασή μας; Λέτε πως όλα αυτά είναι σκέψεις άχρηστες. Το ξέρω. Θεωρητικές αυταπάτες. Συμφωνώ. Τί είναι όμως αυτό το πράγμα που μας μετράει χωρίς μέτρο και μας σκοτώνει χωρίς να υπάρχει; Αυτές τις στιγμές, που πια δεν ξέρω αν ο χρόνος υπάρχει ή δεν υπάρχει, τον νιώθω σαν άνθρωπο και θέλω να κοιμηθώ.

23-05-1932

Fernando Pessoa

Το βιβλίο της ανησυχίας

Judex

Σκηνοθεσία Georges Franju
Μουσική Maurice Jarre

Αισιόδοξο

Κραυγή

Η παρωνυχίδα με σούβλιζε με πόνο φοβερό. Μα κείνο που μ' έκανε να υποφέρω πιο πολύ ήταν που δεν μπορούσα να φωνάξω. Γιατί ήμουν στο ξενοδοχείο. Είχε νυχτώσει για καλά κι η κάμαρά μου βρισκόταν ανάμεσα σε δυο άλλες όπου οι άνθρωποι κοιμούνταν.
Τότε, βάλθηκα να βγάζω από το κρανίο μου μεγάλα ταμπούρλα, σάλπιγγες, κόρνα, κορνέτες, κι ένα μηχάνημα που βούιζε περσότερο κι από ΄να όργανο. Έτσι, χάρη στην υπέρμετρη δύναμη που μου έδινε ο πυρετός, έφτιαξα μια ορχήστρα που σε ξεκούφαινε. Όλα γύρω τρέμανε από τους κραδασμούς.
Τότε, σίγουρος πως μέσα σ' αυτόν τον πάταγο η φωνή μου δε θ' ακουγόταν, άρχισα να ουρλιάζω, να ουρλιάζω ώρες ολάκερες, ώσπου στο τέλος σιγά σιγά ανακουφίστηκα.




Henri Michaux
Μτφρ. Τάκης Σινόπουλος

Μέθη

Οι στίχοι του τραγουδιού lo camin de morgiu στα οξιτανικά  και αγγλικά

Κατακλυσμός

Εφτά φορές
κλείνεις τα μάτια
όμως την όγδοη
καταδικάζεις μονομιάς.

(1926)

Bertolt Brecht

Ποιήματα

Μτφρ. Μάριου Πλωρίτη

bonheur

Τρέχω τρέχω τρέχω μέχρι να σωθεί η αναπνοή μου

αλίμονο σε μένα

ποτέ η αλήθεια, ποτέ η ανάπαυση.

"Ένιωσα τη ζωή στο στομάχι, κι η όσφρηση έγινε κάτι πίσω απο τα μάτια.

Στα ψηλά, τα σύννεφα πλέανε, αραιά, μέσα στο τίποτα, τυλιγμένα στον εαυτό τους, μέσα σ' ένα σταχτί που κατέρρεε σε ένα ψεύτικο λευκό. Η ατμόσφαιρα έμοιαζε με απειλή ενός δειλού ουρανού, σαν μια βροντή που δεν ακούγεται, που είναι απο αέρα"

Alan Hovhaness

Οι δημοκρατίες αυτοκτονούν

Όχι πια νόμος και τάξη, αλλά ελευθερία· εναντίον της βασιλείας της γραφειοκρατίας ορθώνεται ο αυθορμητισμός του ατόμου· εναντίον του αντικειμένου και της καταναλώσεως ορθώνεται η ζωή: δεν μας χρειάζεται να κατέχουμε, να έχουμε περισσότερα, αλλά να είμαστε ολοκληρωτικά εμείς οι ίδιοι.

Desire & Denial

Hell above - Heaven below

Seeing Through the Eyes of My Crow #1

Our journey 2

A beginning and an end

Artist John Halaka

VIII

Borgeby gard, Flaedie, Σουηδία

12 Αυγούστου 1904.

Ίσως όλοι οι δράκοι της ζωής μας νάναι πριγκιπέσες, που δεν προσμένουν παρά την ώρα που θα μας δουν όμορφους και τολμηρούς. Ίσως κάθε τι τρομαχτικό νάναι, στο απώτατο βάθος του, έρημο κι αβοήθητο και να προσμένει απο μ α ς βοήθεια.

Rainer Maria Rilke

Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή

Μτφρ. Μάριος Πλωρίτης

Plasma

Live

Album Version

Για πού τό ’χεις βάλει, σιγιρίγια,
με τον ακέφαλο ρυθμό σου;
Ποιο φεγγάρι θ’ αντέξει τον πόνο σου
που ’ν’ απ’ ασβέστη και βατόμουρα;

Χώμα με φώτα,
ουρανός χωμάτινος.

Federico Garcia Lorca